Κυστίτιδα: διάγνωση και θεραπεία

Ο πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς, η επώδυνη και συχνή ούρηση, το άτυπο χρώμα των ούρων ή οι ακαθαρσίες αίματος σε αυτό είναι τα κύρια σημάδια μιας από τις πιο κοινές ουρολογικές ασθένειες - η κυστίτιδα. Είναι λοίμωξη της ουροδόχου κύστης.

Η κυστίτιδα από μόνη της δεν είναι επικίνδυνη και δεν προκαλεί δυσκολίες στη θεραπεία, αλλά υπάρχει κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών.

Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της δομής του ουρογεννητικού συστήματος, οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς σε κυστίτιδα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 80% των γυναικών υπέφεραν από αυτή την παθολογία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Στους άνδρες, η πιθανότητα κυστίτιδας αυξάνεται μετά την υπέρβαση του ορόσημου των 40-50 ετών.

είδη ασθενειών

Η κυστίτιδα μπορεί να είναι πολλών τύπων. Η αιτία της ανάπτυξης της νόσου τα χωρίζει σε μολυσματικά και μη.

Λοιμώδης κυστίτιδα

1. Πρωτοβάθμια και δευτερεύουσα.Στην πρώτη περίπτωση, είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια: μια υγιής κύστη επηρεάζεται από τη μόλυνση. Δεύτερον, είναι μια επιπλοκή άλλων ασθενειών: η βλεννογόνος μεμβράνη φλεγμονώνεται λόγω μιας ήδη αναπτυγμένης παθολογίας του ουροποιητικού συστήματος, των νεφρών ή του προστάτη.

2. Οξεία και χρόνια.Στην οξεία μορφή, τα συμπτώματα είναι συνήθως σοβαρά. Με ακατάλληλη θεραπεία ή απουσία της, η ασθένεια γίνεται χρόνια, που χαρακτηρίζεται από περιόδους επιδείνωσης και ύφεσης. Υπάρχουν περιπτώσεις που η οξεία κυστίτιδα, ακόμη και χωρίς θεραπεία, τελειώνει με ανάρρωση μετά από λίγες ημέρες.

3. Ανάλογα με τη θέση της εστίας της φλεγμονής:

   • αυχενική - βλάβη στον αυχένα της ουροδόχου κύστης.
   • τριγωνικό - φλεγμονή του τριγώνου της ουροδόχου κύστης (η περιοχή μεταξύ των στομάτων των ουρητήρων και του εσωτερικού ανοίγματος της ουρήθρας).
   • συνολικά - επηρεάζει ολόκληρο το όργανο. Σε αυτή την περίπτωση, η πορεία της κυστίτιδας είναι ιδιαίτερα σοβαρή.

4. μετασυνουσιακή.Αναπτύσσεται εντός 1-2 ημερών μετά τη σεξουαλική επαφή ή τους κολπικούς χειρισμούς. Η εμφάνισή του οφείλεται στη διείσδυση παθογόνου μικροχλωρίδας στην ουρήθρα της γυναίκας. Κατά τη σεξουαλική επαφή, η κολπική βλέννα ρίχνεται στην ουρήθρα υπό την πίεση που δημιουργείται από τις κινήσεις του πέους. Από εκεί, η μόλυνση περνά ελεύθερα στην ουροδόχο κύστη. Επίσης, προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αυτού του τύπου ασθένειας είναι η συχνή αλλαγή σεξουαλικών συντρόφων, η κατάχρηση αντισυλληπτικών σπερματοκτόνων, η παραβίαση των κανόνων προσωπικής υγιεινής, η χρήση ταμπόν, η χρήση συνθετικών εσωρούχων κ. λπ.

5. «Κυστίτιδα του μέλιτος».Αναπτύσσεται μετά τη στέρηση της παρθενίας στο πλαίσιο των υφιστάμενων παραβιάσεων της κολπικής μικροχλωρίδας (καντιντίαση, κ. λπ. ). Αυτό συμβαίνει για παρόμοιο λόγο: κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, η κολπική μικροχλωρίδα εκτοξεύεται στην ουρήθρα και την ουροδόχο κύστη, που μέχρι τότε δεν έχουν εκτεθεί σε μόλυνση.

6. Ιοί, φυματίωση και παράσιτα.Τέτοιες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης είναι πολύ σπάνιες.

Μη λοιμώδης κυστίτιδα

Η μη λοιμώδης κυστίτιδα δεν σχετίζεται με την είσοδο παθογόνου μικροχλωρίδας στην ουροδόχο κύστη. Ανάλογα με την αιτία του συμβάντος, μπορεί να λάβει τις ακόλουθες μορφές:

• Ακτινοβολία;
• χημική ουσία;
• Θερμικός;
• τραυματικός;
• μετεγχειρητική?
• αλλεργικός.

Ξεχωριστά, υπάρχει μια ταξινόμηση της κυστίτιδας ανάλογα με τον βαθμό προσβολής των αγγείων του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης:

• αιμορραγικό - συνοδεύεται από ακαθαρσίες αίματος στα ούρα (αιματουρία).
• μη αιμορραγικό - το αίμα στα ούρα δεν απεικονίζεται.

αιτίες

Η φλεγμονή της ουροδόχου κύστης στις περισσότερες περιπτώσεις (έως και 85%) προκαλείται από μόλυνση που διεισδύει στο όργανο. Βασικά, «προβοκάτορες» της κυστίτιδας είναι η Escherichia coli (περίπου 90%), οι στρεπτόκοκκοι, οι σταφυλόκοκκοι και άλλοι υπό όρους παθογόνοι μικροοργανισμοί. Σπάνια, ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι ένας μύκητας του γένους Candida ή σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις (χλαμύδια, μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα κ. λπ. ).

Υπάρχουν δύο κύριοι τρόποι μόλυνσης της ουροδόχου κύστης:

• ανιούσα - μέσω της ουρήθρας. Αυτό διευκολύνεται από την ακατάλληλη φροντίδα των γεννητικών οργάνων, την κακή προσωπική υγιεινή, τη σεξουαλική ζωή κ. λπ. Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν να εισέλθουν στο σώμα κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης ή χειρισμού της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας κατά τον καθετηριασμό, όταν δεν έχει παρατηρηθεί στειρότητα.
• κατιούσα - από άρρωστα νεφρά μέσω των ουρητηρών, καθώς και με αίμα και λέμφο από τα αγγεία του ορθού και των γεννητικών οργάνων. Το παχύ έντερο χρησιμεύει ως βιότοπος για το κύριο παθογόνο - Escherichia coli. Οι αιτιολογικοί παράγοντες των λοιμώξεων των γεννητικών οργάνων στις γυναίκες εντοπίζονται στη μήτρα και τον κόλπο, στους άνδρες - στους πόρους της ουρήθρας και του προστάτη.

Η μη λοιμώδης κυστίτιδα εμφανίζεται για τους ακόλουθους λόγους:

• Ακτινοβολία των πυελικών οργάνων. Στην ακτινοθεραπεία, η ακτινοβολία δεν δρα μόνο στο όργανο που έχει προσβληθεί από καρκίνο (μήτρα, ωοθήκες, προστάτης, έντερα κ. λπ. ), αλλά και στο κοντινό, ιδιαίτερα στην ουροδόχο κύστη. Μια υψηλή δόση ακτινοβολίας μπορεί να οδηγήσει σε έγκαυμα της βλεννογόνου μεμβράνης του οργάνου, μετά από το οποίο σχηματίζονται έλκη και συρίγγια στους τοίχους στο μέλλον.
• Χημικά εγκαύματα λόγω της εισαγωγής φαρμάκων στην κοιλότητα της ουροδόχου κύστης.
• τραυματισμός του οργάνου με πέτρες στα νεφρά.
• έκθεση στον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης με ζεστό υγρό.
• αλλεργική αντίδραση. Στο υπόβαθρό του, μπορεί να εμφανιστεί όχι μόνο φτέρνισμα, ρινική συμφόρηση κ. λπ. , αλλά και κυστίτιδα.

Στην περίπτωση της μη λοιμώδους κυστίτιδας, συνήθως εμφανίζεται μια δευτερογενής λοίμωξη λόγω της ευαισθησίας του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης.

παράγοντες κινδύνου

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κυστίτιδας:

• υποθερμία?
• μειωμένη ανοσία?
• υποβιταμίνωση;
• λάθος δίαιτα. Τα πικάντικα, αλμυρά, τηγανητά, λιπαρά και αλκοολούχα ποτά ερεθίζουν τα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης και αφυδατώνουν το σώμα.
• παραβίαση της μικροχλωρίδας του κόλπου.
• συχνή και επίμονη δυσκοιλιότητα.
• τραυματισμοί στον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης.
• έλλειψη άσκησης (διαταραχές του κυκλοφορικού).
• στενά ρούχα και συνθετικά εσώρουχα.
• η παρουσία χρόνιων γυναικολογικών, ουρολογικών ή σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
• προηγούμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος?
• μη συμμόρφωση με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής ·
• ακατάλληλη χρήση μαξιλαριών και ταμπόν.
• συνεχής έλλειψη ύπνου, υπερβολική εργασία, άγχος.
• ασυδοσία και σεξ χωρίς προστασία.
• σακχαρώδης διαβήτης;
• ορμονικές διαταραχές?
• μεταβιβασθείσες πράξεις·
• καθετηριασμός κύστης?
• λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως οι σουλφοναμίδες.
• γενετική προδιάθεση;
• εγκυμοσύνη και τοκετός·
• ανατομικές ανωμαλίες, όπως η φίμωση στα αγόρια.

κυστίτιδα στις γυναίκες

Η κυστίτιδα θεωρείται από μερικούς ως «γυναικεία» ασθένεια, καθώς συναντάται συνήθως στις γυναίκες. Σε αυτό συμβάλλουν αρκετοί παράγοντες:

• ανατομικά χαρακτηριστικά της δομής του ουρογεννητικού συστήματος. Λόγω της ευρείας και κοντής ουρήθρας, η παθογόνος μικροχλωρίδα διεισδύει ευκολότερα στην ουροδόχο κύστη. Η είσοδος στην ουρήθρα είναι κοντά στον πρωκτό και τον κόλπο, επομένως η μόλυνση μπορεί να συμβεί κατά τη σεξουαλική επαφή.
• χαμηλός τόνος του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Προκαλείται από την επίδραση των γυναικείων σεξουαλικών ορμονών. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όταν το σώμα παράγει προγεστερόνη. Χαλαρώνει τη μήτρα και τα κοντινά όργανα για την ασφάλεια του παιδιού.
• γέννηση με φυσικό τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, οι πυελικοί μύες χάνουν την ελαστικότητά τους, η ικανότητα του σφιγκτήρα της ουροδόχου κύστης να συστέλλεται εξασθενεί, ο κόλπος διαστέλλεται. Η διείσδυση των λοιμώξεων διευκολύνεται υπό τέτοιες συνθήκες.
• Ορμονικές αλλαγές, ιδιαίτερα κατά την εμμηνόπαυση.

Κάθε δέκατη γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει αυξημένο κίνδυνο να προσβληθεί από μόλυνση της ουροδόχου κύστης. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Πρώτον, η ανοσία της γυναίκας μειώνεται κατά τον τοκετό. Το σώμα γίνεται πιο ευαίσθητο σε κάθε είδους μόλυνση. Δεύτερον, αλλάζει το γενικό ορμονικό υπόβαθρο, το οποίο αποτελεί σήμα για την ανάπτυξη φλεγμονωδών ασθενειών του ουρογεννητικού συστήματος. Τρίτον, η διεύρυνση της μήτρας οδηγεί σε συμπίεση της ουροδόχου κύστης. Αυτό οδηγεί σε επιδείνωση της παροχής αίματος και, ως αποτέλεσμα, αυξημένη πιθανότητα βλάβης από παθογόνους παράγοντες. Μην ξεχνάτε την αυξημένη σύνθεση προγεστερόνης, η οποία μειώνει τον τόνο της ουροδόχου κύστης. Στο μέλλον, υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση και έντονη ανάπτυξη μόλυνσης.

κυστίτιδα στους άνδρες

Η παρουσία μακράς και κυρτής ουρήθρας στους άνδρες μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μόλυνσης στην ουροδόχο κύστη. Η πιθανότητα εμφάνισης κυστίτιδας σε άνδρες κάτω των 40-50 ετών που τηρούν τους κανόνες προσωπικής υγιεινής είναι εξαιρετικά μικρή. Μετά την υπέρβαση αυτού του ορίου ηλικίας, η κυστίτιδα διαγιγνώσκεται πολύ πιο συχνά με την παρουσία συνοδών νοσημάτων.

Στα προκλητικά νοσήματα περιλαμβάνονται η προστατίτιδα, το αδένωμα του προστάτη, η κυστιδίτιδα, η ουρηθρίτιδα, ο καρκίνος του προστάτη κ. λπ. Συνήθως συνοδεύονται από στένωση της ουρήθρας. Ως αποτέλεσμα, η κύστη δεν αδειάζει εντελώς. Σχηματίζονται στάσιμα ούρα, τα οποία χρησιμεύουν ως ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη παθογόνων παραγόντων - αιτιολογικών παραγόντων της κυστίτιδας.

Η νόσος στους άνδρες εμφανίζεται σε πιο σοβαρή μορφή και συνοδεύεται από πυρετό και γενική μέθη του οργανισμού, αφού η κυστίτιδα στους άνδρες αναπτύσσεται ως επιπλοκή άλλων ασθενειών. Η χρόνια μορφή της νόσου στους άνδρες είναι πρακτικά ασυμπτωματική.

Λοίμωξη της ουροδόχου κύστης στα παιδιά

Τα παιδιά όλων των ηλικιών είναι επίσης επιρρεπή στην κυστίτιδα. Ιδιαίτερα συχνά αναπτύσσεται σε κορίτσια προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτό. Αυτές περιλαμβάνουν τις αδύναμες προστατευτικές ιδιότητες της επένδυσης της ουροδόχου κύστης, την ευρεία και κοντή ουρήθρα και την έλλειψη σύνθεσης οιστρογόνων από τις ωοθήκες.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου αυξάνεται εάν το παιδί έχει άλλες ασθένειες. Αυτό αποδυναμώνει την ανοσολογική άμυνα και δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την αναπαραγωγή της παθογόνου μικροχλωρίδας.

συμπτώματα

Ανάλογα με τη μορφή της νόσου, μπορεί να εμφανιστούν διάφορα συμπτώματα. Εάν η οξεία κυστίτιδα χαρακτηρίζεται από έντονη κλινική εικόνα με επώδυνη και συχνοουρία, τότε η χρόνια κυστίτιδα μπορεί γενικά να είναι ασυμπτωματική κατά την ύφεση.

Τα συμπτώματα της οξείας μορφής κυστίτιδας είναι:

• υψηλή θερμοκρασία;
• Κρυάδα;
• γενική αδυναμία?
• δύσκολη και επώδυνη ούρηση. Τα ούρα βγαίνουν σε μικρές μερίδες. Με αυτό υπάρχει μια αίσθηση καψίματος στην ουρήθρα και μετά από αυτό - πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα.
• αίσθημα ατελούς εκκένωσης της ουροδόχου κύστης.
• πόνος στην υπερηβική περιοχή πριν και μετά την ούρηση.
• οξύς πόνος στην περιοχή της ουροδόχου κύστης κατά την ψηλάφηση.
• Πόνος στα εξωτερικά γεννητικά όργανα (όσχεο, πέος κ. λπ. ).

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η κυστίτιδα αναπτύσσει ακράτεια ούρων που προκαλείται από έντονη επιθυμία για ούρηση.

Τα ούρα μπορεί να γίνουν θολά ή κοκκινωπά, υποδεικνύοντας την παρουσία μεγάλου αριθμού βακτηρίων, αποφλοιωμένου επιθηλίου, ερυθρών αιμοσφαιρίων και λευκών αιμοσφαιρίων.

Με την οξεία κυστίτιδα, είναι πιθανή μια εικόνα γενικής δηλητηρίασης του σώματος: αυξημένη θερμοκρασία σώματος στους 38-40 βαθμούς, εφίδρωση, δίψα και ξηροστομία. Κατά κανόνα, αυτό δείχνει την εξάπλωση της λοίμωξης στα νεφρά και τη νεφρική πύελο, η οποία οδηγεί στην ανάπτυξη πυελονεφρίτιδας. Υπό αυτές τις συνθήκες απαιτείται επείγουσα ιατρική φροντίδα.

Σε ασθενείς, η εκδήλωση κλινικών συμπτωμάτων στην οξεία κυστίτιδα εμφανίζεται με διαφορετικούς τρόπους. Με ηπιότερες μορφές της νόσου, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν μόνο βάρος στο κάτω μέρος της κοιλιάς και ελαφρύ πόνο στο τέλος της ούρησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πορεία της οξείας κυστίτιδας γίνεται έντονη, αναπτύσσεται μια σοβαρή φλεγμονώδης διαδικασία. Οι ειδικοί συχνά διαγιγνώσκουν φλεγμονώδη ή γάγγραινα κυστίτιδα, η οποία χαρακτηρίζεται από πυρετό, μέθη, απότομη μείωση του όγκου των ούρων που εκκρίνονται, θόλωση των ούρων και εμφάνιση σάπιας οσμής.

Στη χρόνια κυστίτιδα, τα κλινικά συμπτώματα είναι από πολλές απόψεις παρόμοια με εκείνα της οξείας κυστίτιδας, αλλά είναι λιγότερο έντονα. Τα συμπτώματα είναι μόνιμα, αλλάζει μόνο η έντασή τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

διάγνωση

Η σωστή διάγνωση της κυστίτιδας επηρεάζει άμεσα την επιτυχία της θεραπείας της νόσου. Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί η φύση και οι παράγοντες της φλεγμονής πριν από τη συνταγογράφηση της θεραπείας. Εάν εμφανιστεί αλλεργική κυστίτιδα και δεν εξαλειφθεί η επαφή με το αλλεργιογόνο πριν από τη λήψη αντιβιοτικών, η κατάσταση θα επιδεινωθεί μόνο.

Με τη λοιμώδη κυστίτιδα, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί ο αιτιολογικός παράγοντας και να προσδιοριστεί σε ποια αντιμικροβιακά ή αντιμυκητιακά φάρμακα είναι ευαίσθητο. Το αποτέλεσμα της μελέτης καθορίζει την πορεία της περαιτέρω θεραπείας. Εάν η κυστίτιδα είναι μη μολυσματικής φύσης, είναι απαραίτητο να διεξαχθεί μια εξέταση για να προσδιοριστούν οι αιτίες που προκάλεσαν την εμφάνιση της νόσου. Ίσως η αιτία είναι η ουρολιθίαση ή ένα νεόπλασμα.

Η διάγνωση της νόσου περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:

• αναμνησία;
• προσδιορισμός κλινικών εκδηλώσεων.
• διορισμός εργαστηριακών εξετάσεων·
• Διερεύνηση με ενόργανες μεθόδους.

Εργαστηριακός έλεγχος για κυστίτιδα

1. Γενική ανάλυση αίματος. Διεξάγεται για τον εντοπισμό σημείων μη ειδικής φλεγμονής, την αύξηση του επιπέδου των λευκοκυττάρων και των ανώριμων μορφών ουδετερόφιλων, την αύξηση του επιπέδου του ESR.
2. Γενική ανάλυση ούρων. Ανιχνεύει την παρουσία πρωτεΐνης στα ούρα, αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων και των βακτηρίων. Εάν εντοπιστεί λευκοκυττάρωση, συνταγογραφείται ανάλυση που προσδιορίζει τον αριθμό των αιμοσφαιρίων στο ίζημα των ούρων και ένα δείγμα τριών φλιτζανιών.

Οι σύγχρονες εξπρές μέθοδοι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση της νόσου:

• Γρήγορη δοκιμή με λωρίδες ένδειξης. Εάν υπάρχει μόλυνση στα ούρα, θα εμφανιστεί μια αντίδραση στην ταινία.
• Ταχεία δοκιμή με ταινίες για τη λήψη δεδομένων σχετικά με την περιεκτικότητα σε λευκοκύτταρα και πρωτεΐνη στα ούρα. Η σημασία της μεθόδου είναι αμφίβολη, καθώς ακόμη και μια γενική εξέταση ούρων μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το έργο.
• Αντίδραση εστεράσης λευκοκυττάρων. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να αναγνωρίσετε το ένζυμο εστεράση. Συσσωρεύεται όταν υπάρχει πύον στα ούρα.

Μετά την ολοκλήρωση των εργαστηριακών εξετάσεων γίνεται καλλιέργεια ούρων, γίνεται δηλαδή μελέτη καλλιέργειας. Η σημασία του είναι η εξής: εξετάζεται η παθογόνος μικροχλωρίδα που προκάλεσε την ανάπτυξη κυστίτιδας και προσδιορίζεται η ευαισθησία των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Μια τέτοια εξέταση θα σας επιτρέψει να συνταγογραφήσετε τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα.

Η αξιοπιστία των μελετών υποφέρει συχνά από ακατάλληλη συλλογή υλικού και μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς υγιεινής από τον ασθενή.

Μέθοδοι ενόργανης έρευνας

Μεταξύ των εργαλείων μεθόδων διάγνωσης της νόσου, η πιο κοινή είναι η κυστεοσκόπηση, η οποία συνίσταται στην οπτικοποίηση της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης με κυστεοσκόπιο. Με μια οξεία πορεία κυστίτιδας, η εισαγωγή οργάνων στην ουροδόχο κύστη αντενδείκνυται, καθώς η διαδικασία είναι εξαιρετικά επώδυνη και συμβάλλει στην εξάπλωση της μόλυνσης στα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος.

Μια τέτοια διαδικασία επιτρέπεται μόνο σε χρόνια κυστίτιδα, παρουσία ξένου σώματος στην ουροδόχο κύστη ή με παρατεταμένη πορεία της νόσου (10-12 ημέρες).

Εκτός από τις παραπάνω επεμβάσεις, στις γυναίκες με κυστίτιδα συνιστάται να υποβληθούν σε γυναικολογική εξέταση, να διαγνώσουν λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων, να υποβληθούν σε υπερηχογραφικό έλεγχο της μικρής λεκάνης, βιοψία, ουροροομετρία και άλλες μελέτες.

Σε ειδικές περιπτώσεις συνταγογραφείται κυστεογραφία. Αυτή η μελέτη σας επιτρέπει να δείτε τραυματισμούς και νεοπλάσματα στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης. Οι ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Για να έχετε πιο ακριβή αποτελέσματα, ένας παράγοντας αντίθεσης εγχέεται μέσω του καθετήρα, ο οποίος ανορθώνει το όργανο για να επεκτείνει το οπτικό πεδίο. Τα αποτελέσματα είναι ορατά στην ακτινογραφία.

θεραπευτική αγωγή

Η φαρμακευτική θεραπεία είναι η κύρια θεραπεία για την κυστίτιδα. Δεν υπάρχει καθολικό θεραπευτικό σχήμα: ο γιατρός προσεγγίζει κάθε ασθενή ξεχωριστά, με βάση τη φύση της νόσου, τον βαθμό ανάπτυξής της κ. λπ. Εάν η παθογόνος μικροχλωρίδα είναι βακτήρια, τότε συνταγογραφούνται αντιβιοτικά, οι μύκητες - μυκητοκτόνα, με αλλεργίες - αντιισταμινικά κ. λπ. Η οξεία κυστίτιδα περιλαμβάνει τη λήψη αντισπασμωδικών, αναλγητικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα για τη βελτίωση της ανοσίας του ασθενούς.

Στην οξεία κυστίτιδα, είναι σημαντικό να μην διακόπτεται η πορεία της αντιβιοτικής θεραπείας τη στιγμή που εξαφανίζονται τα σημάδια της νόσου. Μια τέτοια ασθένεια που δεν αντιμετωπίζεται συχνά γίνεται χρόνια και απειλεί τη γενική υγεία ενός ατόμου.

Με τη χρόνια κυστίτιδα, τα φάρμακα που βασίζονται σε φαρμακευτικά βότανα δείχνουν υψηλή αποτελεσματικότητα. Είναι χρήσιμο να λαμβάνετε αφεψήματα βοτάνων με αντιφλεγμονώδη και αντιβακτηριδιακή δράση. Μπορούν επίσης να εμπλέκονται φυσιοθεραπευτικές μέθοδοι: μαγνητοφόρηση, ηλεκτροφόρηση, επαγωγική και υπερθερμία, θεραπεία EHF, θεραπεία με υπερήχους και θεραπεία με λέιζερ.

Η σύνθετη θεραπεία της κυστίτιδας περιλαμβάνει τον διορισμό μιας ειδικής δίαιτας για τον ασθενή. Είναι απαραίτητο να αποκλείσουμε από τη διατροφή τροφές που ερεθίζουν τον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης. Πικάντικα, αλμυρά, τηγανητά, καπνιστά και τουρσί τρόφιμα και πιάτα απαγορεύονται. Το φαγητό πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ και να παρέχει στον οργανισμό μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών που είναι απαραίτητες για την κανονική λειτουργία της εντερικής μικροχλωρίδας, ώστε να εξασφαλίζεται υψηλό επίπεδο ανοσίας. Συνταγογραφείται ένα άφθονο ζεστό ρόφημα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπεία για τη νόσο. Συνήθως καταφεύγει σε μετασυνεμμηνορροϊκή κυστίτιδα ή όταν το εξωτερικό άνοιγμα της ουρήθρας είναι πολύ χαμηλό. Σε αυτή την περίπτωση, ο χειρουργός μετακινεί την ουρήθρα ελαφρώς πάνω από την είσοδο του κόλπου για να αποτρέψει τη μόλυνση κατά τη σεξουαλική επαφή ή τις διαδικασίες υγιεινής.

Μια χειρουργική μέθοδος θεραπείας της κυστίτιδας στους άνδρες συνταγογραφείται σε περίπτωση εμφάνισης ουλικής σκλήρυνσης, παραμόρφωσης του λαιμού της ουροδόχου κύστης ή επίμονης στένωσης της ουρήθρας.

Πιο πολύπλοκες επεμβάσεις γίνονται με αυχενική, φυματιώδη και παρασιτική (με την αναποτελεσματικότητα των φαρμάκων) κυστίτιδα. Με μια προχωρημένη μορφή της νόσου - γάγγραινα, αφαιρούνται οι κατεστραμμένες περιοχές της ουροδόχου κύστης και εάν η γάγγραινα είναι πλήρης, τότε ολόκληρο το όργανο.

επιπλοκές

Η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι η πιο επικίνδυνη επιπλοκή. Εκδηλώνεται από το γεγονός ότι τα ούρα ρίχνονται στους ουρητήρες. Εάν η διαδικασία δεν διακοπεί, τότε η φλεγμονή θα εξαπλωθεί περαιτέρω στα νεφρά, είναι δυνατή η φλεγμονή της μήτρας και των εξαρτημάτων. Μειώνει επίσης την ελαστικότητα των τοιχωμάτων της ουροδόχου κύστης, η οποία μπορεί να προκαλέσει σχηματισμό ουλών ή ελκών. Η εξάπλωση της μόλυνσης στα νεφρά οδηγεί σε πυελονεφρίτιδα. Με αυτή την ασθένεια, η ποσότητα των ούρων μειώνεται. Τα ούρα συσσωρεύονται στα νεφρά και προκαλούν περιτονίτιδα, αφού τα νεφρά δεν εκτελούν πλήρως τις λειτουργίες τους. Αυτό απαιτεί επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Επίσης επιπλοκή της κυστίτιδας είναι η παρακυστίτιδα, η οποία χαρακτηρίζεται από μόλυνση των ιστών της μικρής λεκάνης που ευθύνονται για τη νεύρωση των οργάνων. Η βλάβη προκαλεί ουλές, αποστήματα. Σε αυτή την περίπτωση, η διάσωση της ζωής του ασθενούς είναι δυνατή μόνο μέσω χειρουργικής επέμβασης. Μια επιπλοκή με τη μορφή κυσταλγίας εμφανίζεται μετά τη θεραπεία της κυστίτιδας. Συνίσταται στη διατήρηση επώδυνης ούρησης, η οποία σχετίζεται με διαταραχή των υποδοχέων, αλλά συνήθως περνά αρκετά γρήγορα.

Μεταξύ άλλων επιπλοκών της νόσου με κυστίτιδα, μπορεί κανείς να διακρίνει μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας, ακράτεια ούρων. Στις έγκυες γυναίκες, η κυστίτιδα που δεν έχει αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή επειδή η φλεγμονή μπορεί να εξαπλωθεί στο έμβρυο.

Στους άνδρες, οι επιπλοκές της κυστίτιδας διαφέρουν λίγο από τις γυναίκες και μόνο σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες της δομής του ουρογεννητικού συστήματος. Και στα δύο φύλα, η γαγγραινώδης μορφή κυστίτιδας γίνεται επιπλοκή. Είναι μια από τις πιο σύνθετες ασθένειες, επηρεάζει τη βλεννογόνο μεμβράνη των τοιχωμάτων της ουροδόχου κύστης. Οι πυώδεις διεργασίες μπορεί να οδηγήσουν σε νέκρωση των ιστών της ουροδόχου κύστης και το θάνατό τους, είναι δυνατή η διάτρηση των τοιχωμάτων της κύστης ή η παρακυσίτιδα. Ταυτόχρονα, η ούρηση δεν φέρνει ανακούφιση στον ασθενή.

Επίσης επικίνδυνη επιπλοκή της παθολογίας είναι η εμφάνιση διάχυτης ελκώδους κυστίτιδας και εμπυήματος. Εξελίσσονται σε κυστίτιδα εάν η θεραπεία είναι ανεπαρκής. Σε μια περίοδο που η μόλυνση επηρεάζει ολόκληρη τη βλεννογόνο μεμβράνη του οργάνου, σχηματίζονται αποστήματα σε αυτό και αργότερα αιμορραγούν έλκη. Εξαιτίας αυτού, σχηματίζονται ουλές, χάνεται η ελαστικότητα των ιστών. Όλα αυτά οδηγούν σε μείωση του όγκου της κύστης.

Η επείγουσα χειρουργική επέμβαση απαιτεί εμπύημα όταν συσσωρεύεται πύον στην κύστη λόγω μείωσης της εκροής. Η δυσλειτουργία του σφιγκτήρα μπορεί επίσης να συμβεί λόγω λοιμώδους βλάβης της βλεννογόνου μεμβράνης του οργάνου. Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται ακράτεια ούρων.

πρόληψη

Η κυστίτιδα, όπως και κάθε άλλη ασθένεια, είναι καλύτερο να προλαμβάνεται παρά να αντιμετωπίζεται. Για αυτό προτείνεται:

• Αποφύγετε την υποθερμία. Δεν πρέπει να κάθεστε στο κρύο, να κολυμπήσετε σε κρύο νερό ή να ντύνεστε ελαφρά το χειμώνα.
• Τρώτε σωστά. Πικάντικα, πικάντικα, ξινά, αλμυρά, τηγανητά, λιπαρά τρόφιμα, τουρσί, είναι επιθυμητό να τα αποκλείσετε ή να τα καταναλώνετε σε περιορισμένες ποσότητες, να πίνετε άφθονο νερό.
• απαλλαγείτε από κακές συνήθειες - κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ.
• Πίνετε περισσότερα υγρά (τουλάχιστον 2 λίτρα) - νερό, χυμούς. Αυτό σας επιτρέπει να αφαιρέσετε γρήγορα παθογόνους μικροοργανισμούς από την ουροδόχο κύστη και να αποτρέψετε την αναπαραγωγή τους.
• μην πίνετε καφέ, πορτοκάλι, ανανά και χυμούς σταφυλιού, καθώς αυξάνουν την οξύτητα των ούρων.
• Θεραπεία γυναικολογικών, ουρολογικών και αφροδίσιων παθήσεων.
• ομαλοποίηση της εργασίας του πεπτικού σωλήνα.
• τηρούν τους κανόνες προσωπικής υγιεινής ·
• αλλάξτε τα μαξιλάρια και τα ταμπόν εγκαίρως κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, δίνοντας προτίμηση στη χρήση μαξιλαριών.
• φορέστε άνετα εσώρουχα από φυσικά υφάσματα.
• αρνηθείτε τα στενά ρούχα, καθώς αυτό διαταράσσει τη ροή του αίματος στα όργανα της πυέλου.
• αποτρέψτε την υπερπλήρωση της ουροδόχου κύστης.
• Εάν κάνετε καθιστική ζωή, σηκωθείτε και τεντώστε για τουλάχιστον 5-15 λεπτά κάθε ώρα.
• πραγματοποιείτε τακτικές προληπτικές επισκέψεις στον ουρολόγο και τον γυναικολόγο.

Είναι επίσης χρήσιμο να χρησιμοποιείτε αφεψήματα βοτάνων με αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες (από καλέντουλα, χαμομήλι, μαϊντανό κ. λπ. ).